Alive!!

Zo…. Dat is lang geleden. Ik had nog zulke goede voornemens voordat ik naar Makassar ging om elke week/ twee weken een verslage je op waarbenjij.nu te zetten, maar net zoals iedereen over een paar weken weer hard gaat falen in al die goede voornemens heb ik mijn goede voornemen nu al niet kunnen halen.

Mn moeder had het al enkele keren gezegd, Tim.. kun je er alsjeblieft iets opzetten, iedereen vraagt hoe het gaat en vind het leuk om te lezen. Okey moeders, ik zal kijken wanneer ik de energie en motivatie kan vinden om er iets op te zetten. Dat heeft dus 2 maanden geduurd, helaas eigenlijk, want ik had genoeg te vertellen, maar daarvan ben ik meer als de helft al weer vergeten.

Het was dus sinds 9 oktober, zag ik net, dat ik iets geschreven heb en na die tijd is het alleen maar beter geworden hier. Ik zal beginnen met het werken bij Tari Travel, aangezien dat toch de reden is waarom ik hier zit en omdat mocht dit verslag ooit toevallig bij Jacqueline op het bureau terecht komen ze weet dat ik het werken bij Tari Travel het belangrijkste vind in Indonesia.

Het werken bij Tari Travel bevalt prima, ik heb genoeg dingen om te doen en ben de afgelopen tijd druk bezig geweest met het opzetten van een Facebook pagina en het maken van posters en flyers voor de beurs. Het is allemaal bijna af en het ziet er naar mijn idee allemaal goed uit.
De collega’s zijn allemaal aardig en Engels in combinatie met Indonesisch is al vaak iets wat ze snel aan het lachen maakt. Het Indonesisch is dus wel weer een beetje verbeterd maar het blijft wel echt bij de basics. Maar dat is genoeg voor hier en de mensen zijn al lang blij dat je kunt zeggen waar je vandaan komt, wat je hier doet, en hoe lang je hier nog blijft. Geïnteresseerd, dat zijn ze dus allemaal, maar de vraag die ik het meest krijg is: Waarom Makassar als er zoveel ‘’betere’’ steden in Indonesië zijn, want om heel eerlijk te zijn is Makassar nu niet de stad waar je iedere toerist die je spreekt naar toe zult sturen. Maar dit wil weer niet zeggen dat Makassar niet leuk kan zijn. Het ligt er maar aan met welke instellingen je er instaat, en ik denk dat de mijne goed is want ik heb het hier super naar mijn zin.

Buiten het feit dat het hier nog verschrikkelijk warm is, is dit een top stad om te leven. Het feit dat het al een stad is maakt het al 100x beter als Eerde. Ik kan hier gewoon binnen 5/10 minuten in het ‘’centrum’’ zijn en alle dingen doen die ik wil. Je kunt lekker eten langs de weg of in de Malls, er zijn bioscopen waar je voor een 3 euro naar de film kunt gaan, sporten is niet duur en dichtbij en een zee is ook wel prima, ondanks dat ik daar bijna nooit heenga. Het is allemaal een stuk makkelijker om je hier te vermaken dan in een ‘’gat like Eerde’’.

De mensen die hier gaande weg heb leren kennen zijn ook super relax. Willen altijd wat gaan doen of ergens wat drinken, houden allemaal van muziek en het gros speelt ook gitaar en spreekt goed Engels. Naast de Indo’s ging ik ook soms wat doen met Geesje en Lisanne, zij waren net als ik iets meer bezig met de Indo vrienden en dat was altijd gezellig. Die zijn nu vertrokken naar Nederland en nu ga ik eigenlijk 4/5 x in de week met de Indo’s wat doen en daarnaast wil ik de andere avonden hebben om te relaxen en series te kijken en af en toe wat gitaar te spelen, want dat schiet er hier ooit nog wel eens in. Met Debbie en Henriette zijn ook heel aardig om mee om te gaan en dat gaat ook allemaal prima ook met het samen wonen, daar ga ik nu af en toe mee eten of wat doen. Nooit problemen of ruzie en ik denk dat prima samenwonen is. Ook is er een Indonesische collega bij ons komen wonen. Daar horen we alleen nooit zoveel van want die zit altijd op zijn kamer TV te kijken, ook omdat hij ernstig ziek is en moeite heeft met ademhalen. Is wel een hele aardige man om mee te wonen, als ik hem zie.
Nu ik toch bezig ben kan ik maar beter ook meteen alles erbij pakken. De vakanties die ik in de tussentijd heb gehad zijn meer dan top geweest.

Ik ben van 3t/ 8 november naar Java geweest. Dat was heel mooi en indrukwekkend om te zien en het mooiste daar vond ik toch wel de Bromo vulkaan/sunrise. De tempels waren mooi om te zien maar als je het gezien hebt, dan heb je het gezien,, als je begrijpt wat ik bedoel.
Het alleen reizen ging allemaal prima, het bedrijf had de dingen ook goed geregeld en gaan de weg ontmoet je altijd wel mensen waar je het gezellig mee kunt hebben of die je wat interessants kunnen vertellen.

Mijn tweede trip was een uitje van het bedrijf. Kalimantan was de bestemming en dat was echt kicken. De eerste dag bleven we in Banjarmasin, dat is een stad op water, zoals ze dat hier zeggen. Alle mensen leven zowat aan de waterkant en hebben een simpel huis, waarmee ze heel erg blij zijn. Ik vind dat toch bizar dat die mensen hier zo gemakkelijk leven. De meeste hebben niet de beste baan die ze misschien zouden willen en het leven zit hier ook echt niet altijd mee voor ze maar ze blijven toch zo positief.
De mensen in Kalimantan, hadden een simpel houten huisje en douchten en poetste hun tanden in de rivier. Kinderen vermaken zich door gewoon simpel weg met elkaar te zwemmen etc. In Nederland is dat allemaal zo anders en de mensen lijken daar ook een stuk minder happy… dat is even wat ik gezegd moest hebben ;)

De andere twee dagen zijn we naar het oerwoud gegaan. We verbleven op een boot voor twee dagen en gingen alleen aan land om de orangutan te zien. Ik heb voor deze dieren echt geen woorden. Zo prachtig en grappig om die beesten met elkaar bezig te zien, bizar mooie beesten. Een foto zegt meer als 1000 woorden dus ik ga er proberen een bij te voegen maar ik het beste is gewoon om hier een keer heen te gaan. Kalimantan en Sumatra ( een ander eiland in Indonesië) zijn de enige twee plekken waar de Orangutan nog leeft ( bedreigd diersoort) en een trip naar deze eilanden en dieren zal niemand spijt van hebben.

Ben ik iets vergeten? Volgens mij alleen het feit dat ik over 6/7 weken weer in Nederland zit en dat ik er helemaal geen zin in heb om terug te gaan. Klinkt lullig, is het misschien ook, maar zo is het nu eenmaal. Hier nog 5 maanden verblijven zou geen probleem zijn, en als ze me 5 maanden kunnen missen kunnen ze me ook 10 maanden missen. Ik ben dan immers al op de helft ;)
.
maar voordat Anita nog zelf gedotterd kan worden zal ik maar even verzekeren dat dat niet kan/gaat gebeuren helaas. Terugkomen naar deze stad zal wel gebeuren, ik weet alleen niet op welke termijn.

Voor mijn gevoel ga ik dadelijk 5 maanden in het buitenland studeren, op Avans. Dat zal wel weer gruwelijk wennen worden, zo’n andere cultuur, klimaat en mensen, maarja. Ik spreek de taal al dus het zou allemaal wel moeten lukken ;)

Adios iedereen.. en wie weet typ ik nog wel eens een verhaal voordat ik arriveer in Nederland.